Anak adalah anugerah Yang Maha Esa kpd umatnya.Begitu juga dengan anak-anak istimewa ini.Walaupun taraf pemikiran dan pembesaran mereka tidak seperti kanak-kanak lain tapi mereka tetap insan.Mereka perlu diberi peluang untuk belajar seperti kanak-kanak yang lain juga.
Kepada kawan-kawan semua, marilah kite berkongsi pengalaman dalam penjagaan atau ape saje cerita tentang anak-anak istimewa ini.

mamzie...sya ada pengalaman dgn anak murid istimewa la..sya suka la letak coklat dan air kotak atas meja dlm bilik guru.bila pagi2 sampai je tgkmesti makanan2 tu berkurang..ingat tupai ke curi...rupanya murid istimewa yang curi(terserempak waktu murid tu tgh amik)..so sya pun marah la...dia pun bawa lari semua makanan tu sambil lempar kat sya benda2 tu..puas la mengelak...tapi sya halalkan ..diorang bykan faham istilah curi pun

saya pun dulu ada murid begini....seorang tu malas betul nak wat keje tapi yang sorang ni rajin...tak pernah miss homework yang diberi...klu bab mewarna..dia lebuh cerdik sebab kemas dan tau gna warna...yang sorg tu nakal bebenar selalu kna marah sb tak siapkan keje....tapi bila saya dah marah saya pujuk dia balik...tersentuh hati ni bila kita peluk dia...

salam

sy pun ade pengalaman adik bongsu sy sendiri. dia lah buah hati penawar jantung kami sekeluarga. skrg dah 12thn pun. nakal.. manja... dan sgt sensitif. dia pantang tgk ahli keluarga bersedih atau nangis, mesti nak peluk.

dia sayang sgt ank2 buah dia yg makin bertambah tiap thn. tapi sy sedih bile tgk sekejap je ank2 buah tu melepasi level dia. ank sulung sy yg umur 3thn pun.. dulu masih baby, skrg dah lebih bijak dlm segala segi berbanding acu dia. sian....

Tapikan mamzie...sya tak leh tgk warga yang mcm nie..kdg2 tu sampai terfikir berhari2 ..mcm mana diorang nak survive...mcm mana parents diorang punya kesusahan....kalau tgk yang lebih teruk boleh menangis sya...sedih...

syanaz wrote:

mcm mana parents diorang punya kesusahan....

perlu kesabaran yg sgt2 besar.... diorng ni agak degil, dan cepat merajuk. kene pandai pujuk dan ade cara nk handle diorang ni spya dengar cakap.... lagi satu diorang cepat sgt lupe. so byk perkara yg kene ulang berkali2.

lagi satu... akal diorang mungkin slow, tp tenaga diorang normal. bayangkan kanak2 dgn tenaga umur 12 thn berperangai mcm 2-3thn. bile masuk kedai, lari sana sini, capai itu ini. bile mandi kat air terjun, meronta2 tanak balik. kesian tgk parents sy yg dah tua tp terpaksa angkat jugak dia. mmg mencabar la

sape yg tak sedih bila tengok kekurangan org lain...berat mata memandang berat lagi bahu yang memikul....walau dah dewasa tapi perangai macam budak2 lagi....so kena layan mcm budak jgk...klu ibubapa masih kuat takpelah jgk nak layan karenah mrk tapi seperti yang espowall kata jika ibubapa mrk tu dah tua....badan mrk ni bknnya kecik2..blh dikatakan kesemua anak2 istimewa ni berbadan sihat....bayangkanlah klu ibubapa yang tua tu terpaksa angkat mrk... :|

mamzie, tapi bukan kebanyakan anak istimewa ni jangka hayat nya sekitar 20 tahun jer ke averagenya???

ada member anak dier OKU...puncanya dia masa meneran pengsan, then baby lemas..bila O2 tak cukup effect kat otak dan lumpuh...kesian, sampai umo 9 tahun still terbaring dan hanya makan bijiran guna tiub..seksa sgt masa tgk dia makan..tapi member sya nie sayang dia mcm anak2 yang lain...tahun lepas arwah demam 2 hari dan akhirnya meninggal..member sya sedih tapi bersyukur juga sbb ilang dah kesengsaraan anak dia..

itu dugaan si ibu...smua yg berlaku pasti ada hikmahnye...
tapi alhamdullillah sekarang dh banyak sekolah khas utk anak2 istimewa ni..dan ibubapa pun dah ramai yg terima hakikat keadaan anak mereka..dan telah ramai anak2 ini diberi peluang utk belajar sesuatu...
Tahniah pada mereka...

smlm sy gi wat cx kat hospital putrajaya....
ade satu adegan wat sy terpikir sendri...
knapelah di asingkan ank istimewa ini... bukan mereka nk di jadikan seperti itu...

smasa menunggu giliran pendaftaran... terlihat seorang ibu bersama 2 org ank nya....
seorang normal... seorang mmg boleh dianggap ank2 istimewa....
kurus... dan muka nya agak ketuaan...
duduk dihadapan sy....

yg menyentuh hati sy ialah...
apabila si anak istimewa ni bertanya sesuatu... tak dia ambil peduli...
ibu... lambat lagi ke... ibu diam... sepatah pun tak jawab...
di tanya lg... ibu... nk gi tandas... ibu trus jawab...
gi lah sendri... ada jer lah kau ni... dngan nada yg agak keras...
si ank istimewa td diam kan diri...

selepas itu ank yg normal tu pula berkata...
ibu... nk gi kedai beli jajan.... si ibu berkata... nanti lah.. jap lagi kita pergi...
dgn nada yg agak lembut...

selepas dapat nombor pendaftaran.... si ibu ajak si ank normal ni gi kedai...
jom nana kita pegi... memberi kad dan no pendaftaran pada ank istimewa itu...
di tinggalkan keseorangan....

sy dan wife berpandangan sama sendri...
ape yg kami dapat... hanya gelengkan kpala...

ank itu pemberian Allah swt... di amanahkan kita utk menjaga...
yg menghairankan sy... jengkelan itu kluar dari suara seorang ibu....

sedih betul...
setelah segala kemudahan ada disediakan utk anak2 istimewa ni masih ada ibu yg sanggup mengenepikan mereka....
bkn mereka minta utk dilahirkan begitu..semuanya hanya Allah saje mengetahui...
masyrakat sekarang pun dah blh menerima anak2 istimewa nin dan sentiasa memberi mereka keutamaan tapi kenape ibu tu sanggup mengenepikan anak tersebut...
kurang sivik betul....

bg sy ini bukan krna kurang nya sivik...
tp jiwanya kosong...
kosong dngan kasih sayang....
kosong dngan keimanan...

di doakan ank tersbut akan trus mendapat perlindungan dari Allah swt...
insyaAllah...

papamia wrote:

smlm sy gi wat cx kat hospital putrajaya....
ade satu adegan wat sy terpikir sendri...
knapelah di asingkan ank istimewa ini... bukan mereka nk di jadikan seperti itu...

smasa menunggu giliran pendaftaran... terlihat seorang ibu bersama 2 org ank nya....
seorang normal... seorang mmg boleh dianggap ank2 istimewa....
kurus... dan muka nya agak ketuaan...
duduk dihadapan sy....

yg menyentuh hati sy ialah...
apabila si anak istimewa ni bertanya sesuatu... tak dia ambil peduli...
ibu... lambat lagi ke... ibu diam... sepatah pun tak jawab...
di tanya lg... ibu... nk gi tandas... ibu trus jawab...
gi lah sendri... ada jer lah kau ni... dngan nada yg agak keras...
si ank istimewa td diam kan diri...

selepas itu ank yg normal tu pula berkata...
ibu... nk gi kedai beli jajan.... si ibu berkata... nanti lah.. jap lagi kita pergi...
dgn nada yg agak lembut...

selepas dapat nombor pendaftaran.... si ibu ajak si ank normal ni gi kedai...
jom nana kita pegi... memberi kad dan no pendaftaran pada ank istimewa itu...
di tinggalkan keseorangan....

sy dan wife berpandangan sama sendri...
ape yg kami dapat... hanya gelengkan kpala...

ank itu pemberian Allah swt... di amanahkan kita utk menjaga...
yg menghairankan sy... jengkelan itu kluar dari suara seorang ibu....

kesiannye kat dak tu papa...
tp bende tu bese..bukan pada anak yg istimewa je..
kdg2 yg normal pon ade yg mengalami nasib yg sme..
xfhmla org2 yg memilih ni...
berbalik pd cite anak istimewa ni kan...
kdg2 terpk gak..cmnela cik ken nk hadapi klo satu hari nnt cik ken pon
akan ade anak cmni..cik ken penah tnye pd kgkawan..
penah terfikir tak klo anak kamu nnt de yg istimewa..
dorg sume snyp..n kte xnk pk...huhu..
cik ken berharap supaya klo cik ken dapat anak nnt..minta2 sumenye sihat dan normal..
sbb cik ken sorg yg panas baran gak..huh! takut xdpt nk melayan kerenah...
tp andai da rezki allah nk bg..cik ken terima..
n harap sgt cik ken ade sifat kasih syg yang bolehkan cik ken layan mereka dgn sempurna...

semasa wife papa mengandung n nk melahirkan ank pertama... twin tu...
papa mmg berdoa n trus berdoa agar ank2 yg bakal dilahirkan sempurna....
dan jika Allah takdirkan papa punya ank2 yg istimewa... papa akan cuba sedaya upaya menjaga amanah itu...
masa lahir twin tu... mereka di masukkan dlm ecubator... kecil sgt...
yg sorang tak menangis langsung masa lahir.... yg sorang plak susah nk kluar... then kena vacumm klapa dia... risau gak ade ape2 effect nanti...
alhamdulillah... ank kembar sihat walafiat... syukur...
begitu juga dgn ank kami yg ketiga...

tp... untuk ank papa yg bungsu ni...
masa monthly cx dulu... dr kata ank papa bakal cacat...
hanya Allah sahaja yg tau cmne hati papa masa tu... wife papa tak sudah2 menangis... apa yg papa boleh buat.... pujuk dan trus pujuk....
ade juga gi jumpa dr lain... n dr kata ok... normal....
but hati saya n wife masih kurang percaya... kenyataan dr pertama td dh set kan dlm kpala bahawa kami bakal menerima ank istimewa...
berdoa bebanyak agar hati kami di pelihara agr dapat mendidik dan menjaga ank istimewa yg bakal lahir.... itu lah amanah dari Allah swt...

alhamdulillah.... bila lahir... sihat...
syukur sgt....

alhamdulillah...
tp bile pk risau gak kan..
sbb tula..org ni bukan nye penyabar sgt...